Het temmen van de watermeloen

De getemde watermeloen ontstond uit de Zuid-Afrikaanse citroenmeloen (Citrullus lanatus citroides), zo schreef ik hier op basis van de beschikbare wetenschappelijke informatie.

De wetenschap staat echter nooit stil en soms komen onderzoekers tot nieuwe inzichten en dat blijkt ook nu het geval. Het blijkt namelijk dat de watermeloen afstamt van wilde voorouders die groeiden (en nog steeds groeien) in noordoostelijk Afrika[1].

De onderzoekers ontdekten op basis van DNA-onderzoek dat een Soedanese soort, de Kordofanmeloen (Citrullus lanatus cordophanus) de meest naaste voorouder moet zijn van de hedendaagse getemde watermeloen. Deze ondersoort heeft niet bitter vluchtvlees dat vaalwit van kleur is.

Aangezien Kordofa een vroegere provincie is van Ethiopië snap je dat we daar de oorsprong moeten vinden. Maar in de geschiedenis was dat soms ook een provincie van het oude Egypte, waardoor het niet vreemd is dat we op schilderingen in graftombes van farao's zo'n 3,340 jaar vChr oude afbeeldingen van deze ondersoort kunnen aantreffen. De onderzoekers zagen namelijk dat stukken watermeloen werden aangeboden op een schaal waarop ook druiven en ander zoet fruit lag. Dat betekent dat het vruchtvlees zoet (genoeg) moest zijn en dat paste niet bij dat bittere van de Zuidafrikaanse citroenmeloen.

Maar is is een klein probleem. Dat probleem is dat de watermeloen een aantal keren is gedomesticeerd en beide genoemde ondersoorten wel erg naaste familie zijn. Een ander probleem is dat de moderne watermeloen een hele smalle genetische basis heeft en dat betekent dat de soort erg vatbaar is voor diverse aantastingen, zoals insecten, virussen, schimmels, etc.

De hoop is nu dat genetisch materiaal kordofanmeloen kan helpen om 'onze' watermeloen wat meer weerstand te geven.

[1] Renner et al: A chromosome-level genome of a Kordofan melon illuminates the origin of domesticated watermelons in PNAS – 2021