Van pindakaas tot pindapasta

Natuurlijk is pindakaas geen 'kaas'. Kaas is immers een zuivelproduct met een vaste structuur, gemaakt van melk. Tegenwoordig zou de Europese regelgeving krachtig optreden tegen het misbruik van het woord 'kaas'. Vervang je bijvoorbeeld de melkvetten door plantaardige oliën, die rijk zijn aan onverzadigd vet, dan mag er al geen 'kaas' meer op de verpakking staan. Creatieve geesten vervangen het woord dan uiteraard door 'kees'. Een ander voorbeeld is roomboter, waarmee de productontwikkelaars geknoeid hebben. Nee, je mag het dus niet roombeter noemen, want ook 'room' verwijst naar zuivel en dat is weer valsspelen. Tegenwoordig wordt het product 'Heerlijk Romig' genoemd.

Pindakaas is een smeersel van pinda's, dat in Engelstalige landen uiteraard peanut butter ('pindaboter') wordt genoemd, maar ook dit woord zou in ons land tegen dezelfde problemen aanlopen. Pindaboter is immers geen zuivelproduct en zou dus een verboden benaming zijn.

In 1783 verscheen het handgeschreven 'Neger-Englisches Wörterbuch' van C.L. Schumann (hier) en daarin was het woord Pinda-Käse opgenomen als vertaling van het inheemse Sranaanse woord pinda-dokkunnu. Het ging hierbij echter om een blokvormige massa gestampte pinda's, waarvan – net als bij kaas - plakken werden afgesneden. In het Nederlands is dit uit Sranan, de Surinaamse taal, geleend als 'dokoen' wat zoiets betekende als een lekkernij van geraspte cassave en kokosnoot in bananenblad gestoofd.

Als je tegenwoordig 'pindakaas' zou willen introducteren dan zou het ongetwijfeld 'pindapasta' genoemd worden.